কলংৰ পাৰৰ এটি স্মৃতি

যোৱাকালি  নীলাক  লৈ  ফুচকা  খাব  গৈছিলো  ৷
কলংৰ   পাৰত   ৷
মুকলি   আকাশৰ  তলত   ওচৰা  - ওচৰিকৈ    বহিছিলো  দুয়ো   ৷
চাইছিলো  তাইৰ  ফালে  অপলক দৃষ্টিতে   ৷
মুগ্ধ  শ্রোতা   হৈ   শুনিছিলো  তাৰ  ননস্টপ  কথা  যি   এবাৰ   আৰম্ভ  হলে   আৰু   শেষ   হ'বয়ে  নিবিচাৰে   ৷
বহুত    ভালকৈ   সাজিছিলে  তাই  সি দিনা  ৷
মোৰ   প্রিয়   নীলা  ৰংৰ  ছালৱাৰ  ,
চকুত   কাজল  , মুকলি  চুলি  ,
হাতত  কাঁচৰ   খাৰু   আৰু   কপালত   সৰু    কলা   ফুট   ৷
মুকলি  চুলিবোৰ  বতাহে  বাৰে  বাৰে   তাইৰ   চন্দ্রৰ  নিচিনা   উজ্জল  মূখখনি  ঢাকি   দিছিলে   ৷

আৰু  মোৰ  তাত  এনেকুৱা  লাগিছিল   পৃথিৱীৰ  সকলো  সৌন্দর্য  নীলাৰ   লগত  ৷
আৰু  মই  সেই   সৌন্দর্য  উপভোগ   কৰাৰ   একমাত্র দর্শক।
নীলাৰ   চকুত  চকু   পৰাত  তাইৰ  কথা  কোৱা  বন্ধ  হ'ল  ৷
চকুৰ  ভাষাত  তাই  সংকেত  দি  মোক বুজালে  ,

-কি   ?

-মই ও  কথা  নোকোৱাকে  মূৰটো  দি   তাইক  বুজালো    একো   নহয়   ৷

- একো  নহয়   ?

-মিছিকিয়া  হাঁহি  এটি দি  আকৌ  মূৰটো  দি  বুজালো   নহয়  ৷

- তেতিয়া  হলে  তেনেকে  চাই আছিলা  কিয়  ?

মই  লাহেকৈ   তাইৰ  হাতটোত  ধৰি  ক'লো  ,
বহুত   ভালপাওঁ   তোমাক  ,
বহুত  ৷

নীলাই  মোৰ  হাতত  চিকটি  দি  লাহেকৈ   ক'লে, ,,
হাত  এৰা  !
আৰু    চকুৰ   ভাষাত  কি  জানো  এটা    বুজালে     ৷

ইফালে   চাই  দেখিলো   ফুচকাৱালাই    ফুচকা  লৈ   আহিছে   ৷
মই   দুখ   পাই   তাইৰ  হাতটো  এৰি   খোৱাত  মনযোগ   দিলো   ৷

একেখন     ইন্ডিকা  গাড়ীত  ওচৰা - ওচৰিকৈ   বহিছিলো  দুয়ো  আৰু   নগাঁওৰ   কলংৰ  পাৰৰ   পৰা   তেজপুৰ   অভিমূখে    যাত্রা   আৰম্ভ  কৰিছিলো   দুয়ো    ৷
অতি  মৰমতে   নীলাই  মোৰ  দুবাহুৰ  ওপৰত  মূৰটো   ৰাখি  হাত  দুটাৰে  মোক  ধৰি  ৰাখিছিলে  ৷
যেন  এৰি   দিলেই   হেৰায়  যাম  ৷৷৷
-
-
লেখক  :- ছাদ্দাম  হোচাইন
-
-
নগাঁও    অসম